Wow, de tijd gaat snel! Dag 17 alweer vandaag. En het is alsof het nooit anders is geweest. Ik ben echt verbaasd dat het nog steeds goed gaat en er zelfs geen gedachten zijn over stoppen met raw food.
Dit had ik eigenlijk niet verwacht... Ondanks detoxverschijnselen (ben veel aan het huilen op het moment, zonder reden) twijfel ik geen moment om ermee door te gaan.
Vorige week voelde ik wel even een moment dat ik minder gemotiveerd was. Ik had toen nog geen keukenmachine en weinig leuke recepten waardoor ik me beperkt voelde in het maken van leuke recepten.
Inmiddels heb ik zelf een goede keukenmachine weten te scoren die nu staat te pronken naast de blender op mijn aanrecht. Ik ben er zo ongelooflijk blij mee omdat ik nu zoveel meer kan maken. Daarnaast heb ik nog een fijn receptenboekje aangeschaft met makkelijke recepten. En dat motiveert ook weer.
Het is sowieso grappig om te zien hoe mijn hele keuken stapje voor stapje verandert. Ik merk dat alles heel geleidelijk gaat. De zak met spullen die ik in het filmpje had weggegooid heeft nog een week in de keuken gestaan. Alsof ik onbewust toch moeite had met de definitieve keuze ofzo. In mijn keukenkastjes ligt nog vanalles wat ik eigenlijk niet meer nodig heb, waar ik ook niet naar omkijk, maar wat ik toch ook nog niet heb weggedaan. En nu ik dit zo schrijf krijg ik gelijk een inzichtmomentje: dat dingen vasthouden die ik niet meer nodig heb best wel centraal staat in m'n leven. Mooi hoe dit ook in raw food tot uiting komt.
Maar goed ik heb meer ruimte nodig in mijn keuken want er komen steeds meer specifieke producten voor raw food in de kastjes en die hebben plek nodig. Ook het koffiezetapparaat heb ik verbannen naar de kast. En het fornuis en de magnetron staan er ook maar een beetje nutteloos te wezen...
In ieder geval merk ik nog steeds veel resultaat: meer energie, rustiger in m'n hoofd, stabielere bloedsuikerspiegel, meer uithoudingsvermogen en ik ben inmiddels ook 3 kilo lichter.
Ook sporten ga ik steeds leuker vinden omdat ik steeds fanatieker mee kan doen en me er echt in kan uitleven, waar ik voorheen meer beperkt werd door m'n lichaam.
Tot de volgende keer!
